Kadın olmanın dayanılmaz cazibesi -1 (Temizlik)

Evet... Hep söylerim, kadın olmak bu dünyaya birkaç sıfır avantajlı gelmek demektir. Kendi sorunlarını kendin çözebilmek demektir. Bakmayın ülkemizde bizim gibi bazı erkeklerin öküzlüğü yüzünden kadınlarımızın bazıları mağdur ama kadın olmak özünde avantajlı ve iyi birşeydir. İbne olmak için sıraya giren bu kadar erkek yanılmış olamaz di mi efendim.

İşte bugünlerde İbrahim abiniz yine kadınların bir sırrını  daha keşfetti.  Bu kadın milleti hani işten güçten yakınır. Of oram buram tutuldu. Temizlik yaptım derler ama yapma kuşum yapma canım yorma kendini deseniz de yine de temizlikten geri durmazlar ya. Maksat başkaymış anacım.

Meğer temizlik kadınların olmazsa olmazıymış. Nasıl mı öğrendim. Geçenlerde keyifsizim. Hatta bayağı da moralim bozuk. Tepem atık elemanlara kızmışım falan. Pazar günü kimse yok. Adsl de arızalı internette yok. Napim napim derken dur şu işyerinde bir temizlik yapayım dedim. Bir giriştim işlere…

Önce yıllanmış faturaları tek tek inceledim attım. Ardından kredi kartı extrelerini. Hızımı alamadım elektrik su faturaları. Not defterleri. Eskiden verilerimi yedeklediğim bir sürü CD vardı. İnternet ve Google amca çıkınca birçok şey anlamsızlaştı. Cdlerde çöpe atılacaklar içinde yerini aldı böylece.

Atılacaklar bitince silinip tozu alınacaklara giriştim. Masa, pencere, cam, çerçeve. Üstünkörü bile olsa iyi geldi tozunu almak her şeyin. Arada afakanlar bastı içimden elemanlara saydım döktürdüm. Bu buraya böyle mi konur, hep ben mi düzelticem? Ulan ben olmasam kim yapacak bu işleri diye. Oh miss. Çok bunalınca klimayı dibe vurdurup serinledim.

Bu kadarla kalır mı? Kalmadı tabi. Başlamışken bilgisayarımdaki gerekli gereksiz dosyaları, çöpleri spamları, bir gün gerekir belki diye bir kenara koyduğum notları sildim. Resim arşivime baktım. Ramazan geliyor diye gözünün ucunu, eteğinin kıyısı gözüken hatun resimlerini ve software arşivimi de bir güzel sildim. Üstüne bir de cila çektim.

Yetti mi yetmedi. Baktım internet gelmiş. Girdim maillere bu mail nerden gelmiş, bu kimmiş. Adres defterimde kimler varmış. Salak gmailin bir selam vereni bile arkadaş listinize ekleme özelliği var. Sil sil, sil, msn listime dadanmış spamları, tarih olmuş insanları, küsüp somurtanları bir güzel temizledim. Zaten yoktunuz, şimdi tamamen yoksunuz diyerek iyi gün dostlarının da icabına baktım.

Sonra oturdum pencere camlarını ve gözlüğümün camını sildikten sonra, ne eksik kaldı ne eksik kaldı diye düşünürken aklıma geldi. Bu temizlik esnasında bile bir sürü şey için ağzımı bozup sayıp dökmüştüm. Düşündüm neler kaldı diye, geri kalanların da cümlesine bir çırpıda sayıp döküp içimdeki öfkeyi temizledim.

En sonunda yorulup şöyle bir oh çekerken düşündüm de kadınlar ne uyanıkmış, hem iş yapıp hem de stres atıyorlar. Bakmayın siz onların yoruldum of, puff dediklerine temizlik denen şey süper stres attırıyor. Rahatlatıp dinlendiriyor insanı. İbram abi demedi demeyin, bizzat siz de deneyin.

Evet... Hep söylerim, kadın olmak bu dünyaya birkaç sıfır avantajlı gelmek demektir. Kendi sorunlarını kendin çözebilmek demektir. Bakmayın ülkemizde bizim gibi bazı erkeklerin öküzlüğü yüzünden kadınlarımızın bazıları mağdur ama kadın olmak özünde avantajlı ve iyi birşeydir. İbne olmak için sıraya giren bu kadar erkek yanılmış olamaz di mi efendim.

İşte bugünlerde İbrahim abiniz yine kadınların bir sırrını  daha keşfetti.  Bu kadın milleti hani işten güçten yakınır. Of oram buram tutuldu. Temizlik yaptım derler ama yapma kuşum yapma canım yorma kendini deseniz de yine de temizlikten geri durmazlar ya. Maksat başkaymış anacım.

Meğer temizlik kadınların olmazsa olmazıymış. Nasıl mı öğrendim. Geçenlerde keyifsizim. Hatta bayağı da moralim bozuk. Tepem atık elemanlara kızmışım falan. Pazar günü kimse yok. Adsl de arızalı internette yok. Napim napim derken dur şu işyerinde bir temizlik yapayım dedim. Bir giriştim işlere…

Önce yıllanmış faturaları tek tek inceledim attım. Ardından kredi kartı extrelerini. Hızımı alamadım elektrik su faturaları. Not defterleri. Eskiden verilerimi yedeklediğim bir sürü CD vardı. İnternet ve Google amca çıkınca birçok şey anlamsızlaştı. Cdlerde çöpe atılacaklar içinde yerini aldı böylece.

Atılacaklar bitince silinip tozu alınacaklara giriştim. Masa, pencere, cam, çerçeve. Üstünkörü bile olsa iyi geldi tozunu almak her şeyin. Arada afakanlar bastı içimden elemanlara saydım döktürdüm. Bu buraya böyle mi konur, hep ben mi düzelticem? Ulan ben olmasam kim yapacak bu işleri diye. Oh miss. Çok bunalınca klimayı dibe vurdurup serinledim.

Bu kadarla kalır mı? Kalmadı tabi. Başlamışken bilgisayarımdaki gerekli gereksiz dosyaları, çöpleri spamları, bir gün gerekir belki diye bir kenara koyduğum notları sildim. Resim arşivime baktım. Ramazan geliyor diye gözünün ucunu, eteğinin kıyısı gözüken hatun resimlerini ve software arşivimi de bir güzel sildim. Üstüne bir de cila çektim.

Yetti mi yetmedi. Baktım internet gelmiş. Girdim maillere bu mail nerden gelmiş, bu kimmiş. Adres defterimde kimler varmış. Salak gmailin bir selam vereni bile arkadaş listinize ekleme özelliği var. Sil sil, sil, msn listime dadanmış spamları, tarih olmuş insanları, küsüp somurtanları bir güzel temizledim. Zaten yoktunuz, şimdi tamamen yoksunuz diyerek iyi gün dostlarının da icabına baktım.

Sonra oturdum pencere camlarını ve gözlüğümün camını sildikten sonra, ne eksik kaldı ne eksik kaldı diye düşünürken aklıma geldi. Bu temizlik esnasında bile bir sürü şey için ağzımı bozup sayıp dökmüştüm. Düşündüm neler kaldı diye, geri kalanların da cümlesine bir çırpıda sayıp döküp içimdeki öfkeyi temizledim.

En sonunda yorulup şöyle bir oh çekerken düşündüm de kadınlar ne uyanıkmış, hem iş yapıp hem de stres atıyorlar. Bakmayın siz onların yoruldum of, puff dediklerine temizlik denen şey süper stres attırıyor. Rahatlatıp dinlendiriyor insanı. İbram abi demedi demeyin, bizzat siz de deneyin.