Dream Machine - I

-"Tükürsene Kutay!" diye bağırdı Pembevil. Sen de tükürsene alçak herif.

-Yoo! dedi delikanlı. Bu kez olmaz, bu kadar olmaz.

-"Salak!" Diye bir kafa vurdu Pembevil açık asansör kapısına X işareti gibi açılmış vücuduyla. Başını öne eğerek aşağıya baktı, üstü başı pislik içinde asansörün halatına tutunmuş yukarı çıkmaya çalışan Meryem'le gözgöze geldi.
-Hala düşmedin mi sen? dedi ve tasmasından kütüklüğüne asılı minik yavru köpeği aşağı fırlattı. Meryem "Hayırrr" diye bağırdı. Atma onu! Tek eliyle tutunduğu halattan sarkarak yavru köpeği tutmaya çalıştı ama nafile. Köpek tüm anıları gibi asansör boşluğundan aşağı çığlıklar içinde düştü, kayboldu gitti.

Meryem ağlamaklı gözlerle daha bir hırsla halata tutunup, yukarı çıkmaya çalışırken tekrar bağırdı Pembevil. -Kutay! Salak herif bunlar hep kağıt, mektup, ıvır zıvır bana daha iğrenç çöpler getir. Kutay artık yetti dercesine:

-"Burası bir ofis Pembe" dedi. Nerde bulayım başka çöp?
-Tuvaletlere bak salak diye bağırdı Pembe, Elindeki kâğıt dolu çöpleri Meryem'in üzerine boşaltırken.

Meryem yukarı tırmanmaya devam ettikçe Pembe'nin kan kırmızı benzi soluyor, beyazlaşıyordu. Kollarına dolanmış spiral kablolar aşağı düşmesini önlese de, canlı sülükler gibi ısırdıkça kanını emiyor, canını yakıyordu.

-Salak! Diye bağırdı yine Kutay'a akşam besle kendinle demiştim sana bunları değil mi? Yine canın tatlı geldi, değil mi hayvan herif.

-Yeter dedi Kutay! Yeter artık bunca eziyet ettiğin kendine. Bırak vazgeç bu işten, birazdan Elektrikler gelir. Gün aydınlanır. Yeteeeer.

-Hayır diye bağırdı Pembevil.
Başka çöpler bul bana, daha iğrenç şeyler. Durma hadi. Meryem tırmanmaya devam ediyor, Pembe ise bunu gördükçe daha da çıldırıyordu. Birden aşağıda asansör hareketlendi.Kutay elektrikler mi geldi acaba diye düşünürken,  asansör içindeki çocuklarla birlikte düşmeye başladı. Meryem tutunduğu halatta aşağı doğru kayarken, asansör boşluğu çocuk çığlıkları ile çınlıyordu.

sürecek...

-"Tükürsene Kutay!" diye bağırdı Pembevil. Sen de tükürsene alçak herif.

-Yoo! dedi delikanlı. Bu kez olmaz, bu kadar olmaz.

-"Salak!" Diye bir kafa vurdu Pembevil açık asansör kapısına X işareti gibi açılmış vücuduyla. Başını öne eğerek aşağıya baktı, üstü başı pislik içinde asansörün halatına tutunmuş yukarı çıkmaya çalışan Meryem'le gözgöze geldi.
-Hala düşmedin mi sen? dedi ve tasmasından kütüklüğüne asılı minik yavru köpeği aşağı fırlattı. Meryem "Hayırrr" diye bağırdı. Atma onu! Tek eliyle tutunduğu halattan sarkarak yavru köpeği tutmaya çalıştı ama nafile. Köpek tüm anıları gibi asansör boşluğundan aşağı çığlıklar içinde düştü, kayboldu gitti.

Meryem ağlamaklı gözlerle daha bir hırsla halata tutunup, yukarı çıkmaya çalışırken tekrar bağırdı Pembevil. -Kutay! Salak herif bunlar hep kağıt, mektup, ıvır zıvır bana daha iğrenç çöpler getir. Kutay artık yetti dercesine:

-"Burası bir ofis Pembe" dedi. Nerde bulayım başka çöp?
-Tuvaletlere bak salak diye bağırdı Pembe, Elindeki kâğıt dolu çöpleri Meryem'in üzerine boşaltırken.

Meryem yukarı tırmanmaya devam ettikçe Pembe'nin kan kırmızı benzi soluyor, beyazlaşıyordu. Kollarına dolanmış spiral kablolar aşağı düşmesini önlese de, canlı sülükler gibi ısırdıkça kanını emiyor, canını yakıyordu.

-Salak! Diye bağırdı yine Kutay'a akşam besle kendinle demiştim sana bunları değil mi? Yine canın tatlı geldi, değil mi hayvan herif.

-Yeter dedi Kutay! Yeter artık bunca eziyet ettiğin kendine. Bırak vazgeç bu işten, birazdan Elektrikler gelir. Gün aydınlanır. Yeteeeer.

-Hayır diye bağırdı Pembevil.
Başka çöpler bul bana, daha iğrenç şeyler. Durma hadi. Meryem tırmanmaya devam ediyor, Pembe ise bunu gördükçe daha da çıldırıyordu. Birden aşağıda asansör hareketlendi.Kutay elektrikler mi geldi acaba diye düşünürken,  asansör içindeki çocuklarla birlikte düşmeye başladı. Meryem tutunduğu halatta aşağı doğru kayarken, asansör boşluğu çocuk çığlıkları ile çınlıyordu.

sürecek...