Kadir kıymet gecesi

Bu yaşıma geldiğimde ancak öğrendim ki, insan en büyük kazığı sevdiklerinden güvendiklerinden kıymet verdiklerinden yiyor. Ya da onlardan yediği kazık fena koyuyor. Sert vuruyor, can yakıyor, öfke uyandırıyor. İsyan ettiriyor... Öte yandan bir Pollyanna hayalciliği ile bunlar hiç yaşanmamış olsa diyorsun. Zaman geri gitse, yeniden bir şans versem diyorsun. Oysa hiç bir şey değişmeyecek...

Yükselen değerler ve kurumsal flört

Alışmıştık, emekli subay ya da komiser amca taklidi yapanların Atatürk posterli takvim, saat ve ajandaları fahiş fiyatlarla bizlere itelemesine. Üstü kapalı söylemlerin ardında zihnimizi tırmalayan bir korku dağları bekliyordu çünkü. Bir ara Maliye müfettişi oluyorlardı abiler, ablalar. Yani korkacağınız ne varsa onu kullanıyorlardı size karşı. Maliye bültenleri dergileri satmaya...

Aleme değil, kendine ayar vermeli insan

Camı aç denilince kamera açtığımız günlerdeyiz hala. Oysa Şubat tam bahar havası yaptı. Zamanlama manidar anlayacağınız. Bir don bir kırağı, elmalar martta hapı yuttu yutacak... (deyimin orjinali için bakınız argo sözlük) Üstümüze sinmiş gündem ve osuruk kokusu yüzünden odaları bir bir havalandırıp, temiz havayı ciğerlerimize çekmeye muhtacız. Ancak bu muhtaç olduğumuz kudret büyük şehirlerde...