Korkular, takıntılar, bağımlılıklar (Mim)

Hepimizde var değil mi? 

Ha pardon sizde yoktu. Siz hiç kimseden ve hiç birşeyden korkmazdınız di mi Yusuf Yusuf bey?

Hayatımıza yön verir hale geldiğinde "hastalığa" dönüşen, ancak birlikte yaşamak zorunda olduğumuz korku ve takıntılarımız var. Kısaca "fobi" diye kategorize edilen korkular ve "Obsesif" davranışlar. Bir de bağımlılıklar işte.

-Korkularım:
Ben eskiden Annem, Babam ölür diye korkardım. Sonra çocuklar için aynı kaygıyı duymaya başladım. Takıntılarıma takılıp kalmaktan korkuyorum bir de. Bu yüzden çevre temizliği ve geri dönüşüme o kadar duyarlı olduğum halde bir gün çöp ev sahibi bir adam olmamak için bu konuda kayıtsız kalmaya çalışıyorum.

Bir başka korkum "yükseklik" bu korkumu bilmeme rağmen özellikle yüksek yerlere çıkarak bunu yenmeye çalıştım. Çocukken minare tepelerinde gezerdim.

Gece ölüp kalmaktan, aynaya baktığımda ya da karanlıkta merdiven çıkarken peşimden birinin geldiği düşüncesinden de korkarım.

Korkulması normal olan bir korku da imansız ve büyük bir kabahat halinde bu dünyadan gitmek. Azrail alıp götürdüğünde elin şeyinde ya da helanın bir köşesinde ölüp kalmak gibi korkuları da olabilir insanın.

Trafik kazaları, yaralanma ve yanıklar korkutur beni. O yüzden uzun yolda araç kullanmaya ve sıkışık trafiğe gelemem. Ayrıca kan ya da kanamalı yara görmeye dayanamam, buna rağmen bu rahatsızlığımın üstüne üstüne giderim.

Silahlardan ve silah taşıyan insanlardan rahatsız olurum. Şeytan doldurur diye korkarım. Bir başka korkum da  "öfkemi kontrol edememek" Sabrım taştığında kendimden bile korkarım.

Korku filmi seyretmekten, Zombilerden korkarım ama inatla bu tür filmleri izlerim. Korkumla yaşamaya veya onu aşmaya çalışırım. Kıyametten değil ama depremden korkar, her Türk gibi yine de ciddi bir önlem almadan yatar uyurum.

Uzun yola gitmeyi severim ama gittiğim yerde kalmak istemem. Orada insanlarla iletişim kurmak konusunda korkak davranırım. Özellikle kadınlarla iletişim kurarken ter basar. Utanır sıkılırım.

-Takıntılarıma gelince. İlki simetri takıntısı. Çok temiz olmasada herşeyin düzenli olmasını isterim. Bu takıntıma rağmen duvara düzgün bir tablo asmayı başaramam.

İkincisi anahtar, kapı, kilit takıntısı. Bir yere giderken ocağı kapattım mı, kapıyı kilitledim mi. Ehliyetim, cüzdanım yanımda mı diye bir kaç kez kontrol ettiğim olur.

Bir de son dakika takıntım var. Bir yere yetişirken, bir yolculuğa çıkarken nedense son dakikaya kalırım. Bu takıntımı yenmek için de saatimi 5 dk. ileri aldığım olur. Her şey tamam  olmasına rağmen acaba birşey mi unuttum diye düşünür oyalanırken bir şeyler bulur ve oyalanırken geç kalırım. Geç kalırım dediğim otobüs kaçırdığım vaki değildir ama son dakikada yetişmişliğim çoktur.

Son dakika takıntıma en kötü örnek ise kırmızı yanacak diye yaya geçidinde bekleyip bekleyip, herkes geçiyor daha vakit var diye son anda yola fırlamamdır. Bir gün bir arabanın altında kalacağım bu yüzden.

Temizlik takıntım abartılı olmamakla birlikte zırt pırt el yıkamışlığım, tırnaklarım biraz uzadığında her yerim kirleniyor gibi rahatsız olmuşluğum çoktur.

Alışveriş takıntım genelde AVM'lerde baş gösterir. Lüzumlu lüzumsuz bir çok şeyi alasım gelir. Bu yüzden cebime olabildiğince kontrollü para alırım. Kredi kartlarımı alışverişe giderken bırakır, ancak en düşük limitlisi ile yola çıkarım.

Yemekten önce, yemekten sonra, yolculuklarda otobüs her mola verdiğinde WC'ye gitmek gibi bir takıntım var. Hatta sınavdan önce tuvalete girmekle girmemek arasında 1-2 not fazla-eksik almışlığım vardır. Üstelik tuvalette son damla takıntımdan hiç söz etmeyeyim. Sırf bu yüzden wc molalarım uzun sürer.

Şeftalinin tüyünden değil ama ele akan suyundan ve ince kılçıklı balıkların (dere balığı) kılçığından dolayı elimden geldiğince yememeye çalışırım.

Herkesten sonra, her şeyi kontrol edip en son uyumak gibi bir takıntım da var. Ben kapatmadıkça hiçbir kapının iyi kapanacağına inanmam. Kontrol takıntısı bir yerden sonra eziyet halini alıyor gerçekten.

Bağımlılıklarımı sayacak olursak.

İçkim sigaram yok ama bilgisayarım var. Pc ve İnternet bağımlısıyım diyebilirim. Cep teli konusunda tam bir beceriksizken klavyede gözüm kapalı üç kişiye laf yetiştirebilirim ve bundan hoşlanırım.

Çikolata bağımlılığım had safhadadır. Çerez yerken olabildiğince az alırım yoksa sonuna kadar bitirmeye çalışmak gibi bir takıntım var. İlaç yerine tansiyonumu çekirdek ve limonlu maden suyu ile dengelediğim, şekerimi çikolata ile ayarladığım doğrudur. Ayrıca pisboğaz sayılabilecek kadar abur, cubura düşkünlüğüm olduğu için maalesef dengesiz beslenirim.

Birşeylere bağlandığımda "b.kunu çıkarana kadar" kullanmak gibi bir takıntım var. Aynı cins ürünleri bıkana kadar tüketirim. Aynı müzikleri peş peşe dinler sonra unuturum. Aşık olmak da bir bağımlılık sayılırsa bu listeye eklenebilir.

Bağımlılıklarımdan uzun soluklu olan biri de yazmak. Düşüncelerimi paylaşmak. Şairin "yazmasaydım ölecektim" dediği gibi ben de çocukluğumdan beri "gece yarısı yorgan altına kağıt kalem almak da dahil" bulduğum her fırsatta bir şeyler karalarım.

Tıpkı şimdi yaptığım gibi...
Ya sizin takıntılarınız, korkularınız, bağımlıklarınız neler acaba?

Not:
Bendeniz şahsen mim olaylarını hiç sevmem ama herkesin mim yazmaktan vazgeçtiği bir zamanda gıcıklık olsun işte size mim sorusu: 

"En az üçer tane korku, takıntı ve bağımlılığınızı, sebeplerini, çözüm çabalarınızı örnekleyerek yazınız?"
Şimdi bizden blog ödülü ya da MiM yazma cezası kazanan kurbanlarımızı tanıyalım:

1- İyi huylu dostumuz Pabuc

2- Yetenekli kardeşimiz Yılmaz Barış

3- Kanatları hiç kırılmasın ♥ .* ღ .*ѕιуαн кєℓєвєк ♥ . ღ .* ♥

4- Akrep kızı Efsa

5- Sivri dilli blogcumuz Kediye Kafa Atan Psikopat Fare

6- Değerli büyüğümüz Ness

7- Halamız:) Aynur (Küçük Hala)

8- Heytt! kaytan bıyık

9- Özgür mr_lonely
10- ve.... KAMİKAZE
Tabi isteyen durumdan vazife çıkarıp, bu daveti üstüne alınabilir ve Mim'i kabullenip yazabilir.

Notun notu: Bu mim'i alıp yazmayan, ve en az üç kişiye daha göndermeyen Bayram'da Cırcır olsun.