İyi ki varsın iyilik kardeşim

Biz müslümanlar her insanın sol ve sağ omuzlarında iki kâtip melek olduğuna ve iyi kötü yaptıklarımızı kaydettiklerine inanırız. Hristiyan kaynaklarında bunlar melek ve şeytan olarak vurgulanır. İslam inancında meleklerden biri günahları biri sevapları yazarken, Hristiyan kaynaklarında kayıt etmek yerine şeytan kötülük yaptırmaya, melek iyilik yaptırmaya uğraşır durur. Hatta burdan bakınca yaşadığımız dünyada Şeytan fazla mesai yapıyor bile sayılabilir.

Ben de bir insan ruhunun 3 kardeş olduğuna inanırım. "Aslı, iyilik ve kötülük kardeşleri." Düşününce şahsen bir insan olarak kendi aklıma gelen kötülüklerden korkarım. Her aklına geleni yapmaya kalksa her insan kolayca bir canavara dönüşebilir. Nitekim bir çok kötü örneği (çocuk tecavüzcüleri, sapıklar, katiller)görüyor biliyoruz. Yüce Tanrı'nın kötülük yapabilme potansiyeli ile yarattığı insana, kendini frenliyen bir otokontrol mekanizması eklemiş olması büyük bir nimet. Siz adına ne derseniz diyin ben ona "iyilik kardeşim" diyorum ve "kötülük" kardeşim ipin ucunu kaçırmasın diye ona sığınıyorum.

İnsanlara zarar vermek, can yakmak çok zor birşey değildir. Zaman zaman da olsa öfkelendiğinizde  içinizdeki bu "kötülük kardeşiniz"i gönül aynanızda görmüşsünüzdür mutlaka. Öyle ki bazen tamamen "nefsinizin heva ve heves"i ile sizi bambaşka birine de dönüştürebilir. Tercihi kötülükten yana olanlar haricinde hata yapan bir çok insan bir süre sonra kendi iç dünyasında kendisi ile hesaplaşır ve sonraki adımlarını kontrol etmeğe iyi yönde değişmeye çabalar.

Bunda içinizdeki "iyilik kardeşiniz"in emeği büyüktür. Bir kötülükten vazgeçtiğinizde ya da iyi bir şey yaptığınızda Tanrı'ya şükrederken, bir yandan da aynada kendi gözlerinizin ışıltısına bakıp, çok şımarmadan "İyi ki varsın iyilik kardeşim" der misiniz? Bugün hala az çok iyi bir insansanız, az çok bu dünya yaşanabilir bir yerse "O bunu gerçekten hakediyor"