2011 yılı hesap özeti

Bendeniz uzun yıllardır yeni yılı bırak kutlamayı çekirdek çıtlatarak bile girmem. Hesap kitap yaparım yılın son ayında hayata dair. İşlere dair. Son hafta bu daha da artar. Ne kazandık, ne kaybettik. Neler oldu neler geldi, kimler geçti gitti. Size de tavsiye ederim. İçip, sıçıp ne kadar rezil olursak o kadar iyi demekten iyidir.

Öncelikle memleketin hali ekonomi hariç pek de hoşuma gitmiyor. Mazallah dış düşman sayısı arttı. Sıfır sorun politikası başına 1 eklenip en az 10 olmuş durumda. Terör belası ile mücadele derken, 30-40 g.doğulu vatandaşımızı bombalamamızın şoku ise hepimizin üzerinde. Tabi bu şok geçince anlıyoruz ki vatandaşlarımız kaçakçı imiş, buna göz yumuluyormuş geçim kaynakları yok diye. Düşünmesi bile üzücü, can sıkıcı.

Net alemi blogdan face'ye ordan twittere doğru akıyor. Ben TV programlarında twitter adresleri görmek dışında pek birşey anlamıyorum hala twitterden. İhtimal ki öyle de ölüp gidicem. Napim bir yanım da eksik kalsın. Face ve blog mesajlarım oraya otomatik gidiyor zaten. Üzücü ama blog dünyası kan kaybediyor, su üstüne yazılan yazılar daha rağbet görüyor.

İşler, güçler dersen ülkemiz acayip kalkınıyormuş ama nedense bu bana pek yansımıyor. Kötü giderken acayip kalın yansırdı. Her krizde bir yerime batmış kıymık izleri var. Yara, bereleri de saracağız ama bankacılık sektörünün hiç arkamızı boş bıraktığı yok ki. Buna bir de telekom sektörünü eklemek gerek. Şimdi elektrik sektörü de sıraya girmiş durumda. Hepimizi öpen öpene, yeni yıllarda bu ilişkiden doğacak çocukların babaları belli olmayacak bu gidişle.

Yaş ilerliyor. Henüz romatizmalarım azmadı ama romantizm cephesinde biraz azalma var. Hayata daha mı gerçekçi bakıyorum bugünlerde bilmem. Şiir miir yazamıyorum mesela. Güzel aşk, meşk sözleri gelip gidiyor bazen. O da muhatabına ulaşmadan havada asılıp kalıyor.

Karın doyuran işlere doğru bir meyil var bende. Giderayak paracı bir moruk olup çıkmaktan korkuyorum. Bu yılbaşında kimse bilet almasın diye bir sürü umut kırıcı mesaj yazdım Face'de. Bana çıkçak siz almayın diye. Umarım MP beni dava etmez:)) Zaten bana çıkarsa da yarısını Face arkadaşlarıma dağıtacağımı söylemiştim. Bazıları bilet almayı unuttuğumu duyarlarsa çok kızacaklar:)

Kilo veremiyorum. Sağlıklı bir bünye için vermek şartmış ama bu yaştan sonra cinsel tercihimi mi değiştireyim canım. Veremiyorum işte. Eskiden olsa veresiye bile verirdim. Ona güven buna güven, ne satarsan sat alan geri gelmiyor. Artık veresiyeyi de kestik. Yeni yılın ilk icraatı dükkana bir veresiye verilmez yazısı asmak olacak. 

Yarım kalmış bir sürü blog yazım var. Yeni yılda gaza gelir, bir heyecanla belki hepsini tamamlarım. Belki de bu iştahsızlıkla sürünür dururlar bir gün bu adam bize ne zaman bir el atıp yazacak diye.


Hayatta en kötü şey, umutsuzluk, heyecansızlık, yeni birşeyler yapma arzusunu yitirmek. Zaman geçtikçe de ruh haliniz o oluyor zaten. Hatta bazen hayatın size yüklediği dertler sıkıntılar bile ona tutunmak için bir ilaç gibi gelebiliyor. En azından başınızdan atmanız gereken bir derdiniz sizi meşgul ediyor.

Yeni bir yıl, bir bebek, bir genç kız ya da erkek ile temsil edilir. Buyursun gelsin hoşgelsin. Biliyoruz olay bir takvim hareketinden ibaret. Duvardaki takvimi değiştireceğiz hepsi o. Bugün ne ise yarın da o olacak. Ancak özel günlerin, gecelerin icad edilmesinin kapitalist beklentiler dışında, insan ruhunda bir tazelenme, hayata tutunma gibi işlevleri de olduğu aşikar.

O zaman buyursun gelsin arkadaşımız. Nasıl olsa birlikte 365gün geçireceğiz. Şimdilik başımızın üstünde yeri var. Zaten zaman geçtikçe, o başımızdan    aşağı inip bizi kucağına oturtacak.

Hamiş: Küçük bir not da Yeni yıl kutlamalarına karşı olup, Mekke'nin fethini bazen rumi, bazen miladi, bazen hicri takvime göre bu işe bahane etmek isteyen kardeşlere; Gidin evinize yatın kardeşim...