inleyen nağmeler

şu insan ruhu bir alem. sanki bir tiyatro sahnesi kurulu içimizde.

örneğin mesela:p
bana öyle geliyor ki gülmekle ağlamak kapı komşusu veya kardeş.
bu tiyatral ikili aynı kapıya çıkmasa bile ruh ve bedende aynı merkezden çıkıyor gibiler. araştırsalar büyük olasılıkla bir tek gen bulunacak. ağlama ve gülme geni.. ya da kesdirmeden ifadesiyle //tiyatro// geni.

boş konuşuyorsun dediğinizi duyar gibiyim. doldururuz sorun değil.
söylediklerimin bilimsel bir iddiası yok zaten. sadece yine bana öyle geliyor ki (yine gelemez mi?) bu iş böyle. bir çok insan sinirinden gülmez mi, gülerken gülerken sapıtıp ağlamaya başlamaz mı. çocukların şakayı kaka yaparken gülmekten ağlamaya doğru giden yaramazlıklarını hiç mi seyretmediniz?.

gülme ve ağlamanın etken maddeleri de benzer etkiler yapıyor. al sana aşk. acısı ağlatır, tatlısı güldürür. yok tatlısını yeme de yanında yat dediniz. duydum duydum. olur sadece tatlısını bulursam yatarım.
dedik ya bu ayrılmaz ikili birlikte takılıyor. çok gülmenin sonu ağlamak.

işte insan ruhunun bu titrek iki telini yani ağlamak ve gülmeyi taktım bugünlerde kafama: hani okşandığımızda ağlasaydık, çimdiklendiğimizde gülseydik mesela. sokakta şöyle bir nida:

~okşamasana lan çocuğu, ağlatacaksın!.

madem ikisi de aynı kapıya çıkıyor. çıkmıyor mu. o zaman mutluluktan neden ağlıyoruz.
~va mı bunun başka bir izah tarzı.

ben mesela ben (hayır sen değil öteki ben) gıdıklanırken çok fena ağlayan, sopa yerken acayip gülen biri olabilirdim (mühendislik bir arıza olarak) gen-etik durumlarım dumura uğrasaydı.
hani, yüz ifadesi hastalıklı bir tebessüm halinde olup da askerde "gülme lan" diye sopa yiyen bazı arkadaşları hatırlamadınız mı. adam gülmeyecek sopadan anası ağlarken ama ne yapsın ki "smile (ismail diyorum ben:p)" doğmuş bir kere.

yazıyı nereye mi bağlıcam.
valla henüz onu bulabilmiş değilim. fena dağıttık.bulacaz artık bir kazık.
~ağlayan gülmedi mi
gözyaşın silmedi mi..

(türküdür türkü eşlik edelim please. hadi eller havaya..hop hop..)

şu insan ruhu bir alem. sanki bir tiyatro sahnesi kurulu içimizde.

örneğin mesela:p
bana öyle geliyor ki gülmekle ağlamak kapı komşusu veya kardeş.
bu tiyatral ikili aynı kapıya çıkmasa bile ruh ve bedende aynı merkezden çıkıyor gibiler. araştırsalar büyük olasılıkla bir tek gen bulunacak. ağlama ve gülme geni.. ya da kesdirmeden ifadesiyle //tiyatro// geni.

boş konuşuyorsun dediğinizi duyar gibiyim. doldururuz sorun değil.
söylediklerimin bilimsel bir iddiası yok zaten. sadece yine bana öyle geliyor ki (yine gelemez mi?) bu iş böyle. bir çok insan sinirinden gülmez mi, gülerken gülerken sapıtıp ağlamaya başlamaz mı. çocukların şakayı kaka yaparken gülmekten ağlamaya doğru giden yaramazlıklarını hiç mi seyretmediniz?.

gülme ve ağlamanın etken maddeleri de benzer etkiler yapıyor. al sana aşk. acısı ağlatır, tatlısı güldürür. yok tatlısını yeme de yanında yat dediniz. duydum duydum. olur sadece tatlısını bulursam yatarım.
dedik ya bu ayrılmaz ikili birlikte takılıyor. çok gülmenin sonu ağlamak.

işte insan ruhunun bu titrek iki telini yani ağlamak ve gülmeyi taktım bugünlerde kafama: hani okşandığımızda ağlasaydık, çimdiklendiğimizde gülseydik mesela. sokakta şöyle bir nida:

~okşamasana lan çocuğu, ağlatacaksın!.

madem ikisi de aynı kapıya çıkıyor. çıkmıyor mu. o zaman mutluluktan neden ağlıyoruz.
~va mı bunun başka bir izah tarzı.

ben mesela ben (hayır sen değil öteki ben) gıdıklanırken çok fena ağlayan, sopa yerken acayip gülen biri olabilirdim (mühendislik bir arıza olarak) gen-etik durumlarım dumura uğrasaydı.
hani, yüz ifadesi hastalıklı bir tebessüm halinde olup da askerde "gülme lan" diye sopa yiyen bazı arkadaşları hatırlamadınız mı. adam gülmeyecek sopadan anası ağlarken ama ne yapsın ki "smile (ismail diyorum ben:p)" doğmuş bir kere.

yazıyı nereye mi bağlıcam.
valla henüz onu bulabilmiş değilim. fena dağıttık.bulacaz artık bir kazık.
~ağlayan gülmedi mi
gözyaşın silmedi mi..

(türküdür türkü eşlik edelim please. hadi eller havaya..hop hop..)